Najbolji radio za Vas radio

Trnovče

Polovinom XVIII veka na levoj obali reke Morave osnovano je selo Trnovče. Po predanju, selo je nastalo tako što su ljudi u Trnovču pustili da oko sela izraste trnje kako ih Turci ne bi primetili. Poznato je i da se u Trnovču nalazi i tzv. Ovčiji trn po kome je selo dobilo ime.
Do pre 50-tak godina kroz Trnovče je proticala reka Jezava koja je preko Lozovika i Miloševca išla do Smedereva gde se ulivala u Dunav. Danas te reke nema jer je odavno presušila ali jos uvek postoji njeno rečno korito. U Trnovču pored čiste prirode i prave seoske idile postoji i dosta kulturno-istorijskih spomenika koji predstavljaju izuzetan motiv za dolazak u njega. U mestu zvanom Ravorina nalaze se tragovi starih opeka iz Rimskog doba. Izmedju sela i groblja nalazi se mesto na kome su pronađeni ostaci koplja i drugog oružja.
U centru sela nalazi se veoma stara kuća koja je pod zaštitom zakona, veoma interesantna za posetioce jer stvara sliku nekih davnih vremena. Ispod kuće nalazi se nekada najveći podrum vina u okolini, jer je vlasnik ove kuće bio veoma imućan i posedovao veliki broj vinograda

Lozovik

Najveće selo opštine Velika Plana je Lozovik. Prema prostoru koji zahvata i broju žitelja Lozovik se može smatrati i najvećim selom u Srbiji. Nalazi se na levoj obali donjeg toka reke Morave, na 75m nadmorske visine, na liniji najvažnijih saobraćajnica na Balkanskom poluostrvu koje se pružaju Moravsko-Vadarskom dolinom. Kroz selo prolazi železnička magistrala koja spaja zapadnu i srednju sa južnom i jugoistočnom Evropom.
Postoji nekoliko pretpostavki kako je Lozovik dobio ime. Jedna od njih je da se u I veku nove ere tu gajila vinova loza, pa otuda i naziv, a druga je da su za vreme Krstaških ratova, u nameri da zaštite svoja imanja seljaci ubijali vojnike pod naredbom ,, Los’’, što znači ,, brže’’.
Lozovik se kao naselje pominje još za vreme austrijske okupacije gde je bilo među prvim selima u Srbiji. U to vreme u Lozoviku je bio knez Stefan. U Lozoviku postoje i dve crkve osnovane još 1831.godine. Takođe u selu postoje i dramska, kulturno-umetnička i folklorna društva kao i mnoge sportske sekcije. Od formiranja K.U.D.-a ,,Napredak’’ 1910.god. pa sve do današnjih dana Lozovik okuplja veliki broj ljubitelja dramske, folklorne i muzičke kulture.

Staro selo

Naselje Staro Selo takođe se nalazi na teritoriji opštine Velika Plana koja je u podunavskom regionu. Kroz selo gotovo paralelno prolaze reka Velika Morava, Auto-put, železnička pruga Beograd-Niš i Carigradski drum što govori o njegovom povoljnom geografskom položaju.Od glavnog mesta opštine udaljeno je svega nekoliko kilometara.
Teritoriju Starog Sela karakterišu brojni i raznovrsni kulturno-istorijski spomenici koji se hronološki pojavljuju od praistorije pa sve do kraja narodnooslobodilačkog rata. Najvažniji među njima su spomenici crkvenog karaktera posvećeni palim borcima.Spomenk palim borcima ratova dotira iz 1912god., nalazi se u porti crkve i na njemu su upisana 350 imena palih boraca. Spomenik je u obliku visokog obeliska rađen od zelenog mermera sa gvozdenim orlom na vrhu.
Pored toga, u selu se takođe nalazi i Rimsko kupatilo sa hodnikom i petnaest kabina sa malim kamenim kadama. Na tom mestu nađeni su i ostaci grnčarije. Pretpostavlja se da su Rimljani koristili lekovitost i toplu vodu Mlake, koja se postepeno hladila, no ipak, ni danas na najvećim mrazevima ona ne mrzne.

Miloševac

Miloševac je selo u Srbiji na 44°26' severne geografske širine i 21°06' istočne geografske dužine. Nalazi se u Podunavskom okrugu i pripada Opštini Velika Plana. Udaljeno je oko 16 kilometara od Smederevske Palanke i isto toliko od Velike Plane. Centar sela je svega tri kilometra udaljen od Velike Morave i nalazi se na levoj obali ove najvece srpske reke.
Klima Miloševca pripada prelazu iz kontinentalne u umereno kontinentalnu, što znači da se poznaju i sva četiri godišnja doba. Zimske temperature se najčešće kreću između -5°C i +2°C. Sa druge strane leta su veoma topla i živa u termometru neretko ide i preko četrdesetog podeoka.
Po zapisanoj evidenciji u Miloševcu ima 893 domaćinstva i 3.620 stanovnika. Postoji 128 prezimena. Velika većina žitelja Miloševca su Srbi, pravoslavne hrišćanske veroispovesti.Miloševac ima tri bogatstva: Ljude, zemlju i stvorena materijalna bogatstva.
Pored porodičnih slava Miloševčani masovno slave Đurđevdan 6. maja i Malu gospojinu 21. septembra. Tih dana je selo prepuno gostiju.
Svetog Nikolu slavi 296, Svetog Luku 16, Svetog Joakima 18, Svetog Petra 9, Svete Vrači 46, Svetu Đurđicu 120, Svetog Alimpija 98, Svetog Iliju 4, Svetog Simeona 14, Svetu Petku 5, Svetog Aranđela 8, Svetog Jovana 25, Svetog Ignjata 8, Svetu Gospojinu 8, Svetog Stefana 1 porodica.

Krnjevo

Pomoravsko selo nalazi se na 85km jugoistočno od Beograda, i autoput Bgd-Niš deli ga na dva dela, a na 92-105 metar nadmorske visine.
Nastalo je šezdesetih godina osamnaestog veka, naseljavaju ga Moravo-Vardarci i Starosrbijanci iz Metohije, Kosova i novipazarskog sanđžaka. Dolaze i Srbi izCrne Gore, najviše od Vasojevića.
Pre toga naselje se zvalo Livadi, koje raseljavnjemdaje još četiri naselja u komšiluku.Šta još karakteriše Krnjevo, pa prva seoska osnovna škola u Srbiji, podignuta 1779 godine, o čemu svedoče pismeni zapisi.Plodno zemljište, umerena klima, kombinacija brežuljaka i pomoravske ravnice, opredeljuje stanovnike Krnjeva za bavljenje poljoprivredom, što omogućava brz rast stanovništva. U bližoj istoriji blizina gradova i saobraćajnica, a samim tim mogućnost boljeg života
čine da Krnjevo jednog momenta ima blizu 8000 stanovnika. Za seoske uslove relativno dobar standard omogućava i razvoj privrede tako da je danas Krnjevo selo koje ima veliki broj privrednih subjekata koji omogućavaju egzistenciju mnogim porodicama.

Golobok

U naselju Golobok, koji pripada opštiti S. Palanka,živi 1921 punoletni stanovnik, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,8 godina (40,3 kod muškaraca i 43,4 kod žena). U naselju ima 631 domaćinstvo, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,80.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Vlaški Do - Žabari

Vlaški Do je naselje u opštini Žabari u Branicevskom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 1310 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 2376 stanovnika).Vlaški Do je selo u Srbiji koje se nalazi 14 kilometara severno od Žabara, na nadmorskoj visini od 95 m. Selo je zbijenog tipa, pravougaonog oblika i smešteno je duž puta Svilajnac-Požarevac-Kostolac, na dodiru aluvijalne ravni Velike Morave i Sopotske Grede. Iznad sela se nalazi nekoliko visova: Lokva (234 m), Ornica (179 m). Istocno od sela je zaseok Tocka, takode zbijenog tipa i pravougaonog oblika. Tocka je od Vlaškog Dola udaljena 2 kilometra. Vlaški Do se pruža meridijanskim pravcem (pravac sever-jug, dužina 4 kilometara). Površina atara sela iznosi 2791 hektar. Nadomak sela izvire potok Priložac, koji se uliva u Cokordin. Vlaški Do se pominje 1467. godine u Branicevskom tefteru. Tada je naselje bilo u oblasti Lucice i imalo je samo 14 kuca. Polovinom XVII veka selo se nalazilo zapadno od današnjeg položaja, izmedu Resave i Velike Morave, u potezu Prnjavor (tada je imalo 12 kuca). Zbog cestih poplava meštani su se preselili preko Resave. Sledece preseljenje je naredio Knez Miloš koji je naredio i prosecanje puta Svilajnac-Požarevac, duž koga je i Vlaški Do (u XIX veku). Put Svilajnac-Požarevac izgraden je 1830. godine. Najveca zavetina je Trojica. U naselju Vlaški Do živi 1031 punoletni stanovnik, a prosecna starost stanovništva iznosi 44,8 godina (42,2 kod muškaraca i 47,2 kod žena). U naselju ima 469 domacinstava, a prosecan broj clanova po domacinstvu je 2,79. Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primecen je pad u broju stanovnika.